Bir vardın ''Çok'' yoktun

 

BİR VARDIN ÇOK YOKTUN
Bir zamanlar rengi solmuş düşlerde...
Dumanın gökyüzünü boyadığı...
Hayallerin gerçeklere çarpıp kırılıp sahile düştüğü...
İşte o anlar bir vardın çok yoktun...

Hatta bir bile vardın değil...
Saydım ben... Tam sıfır kere vardın sen
Şimdi hatırlarım belki
Sana iki kere sarılırdım
ama üç'ün boynu bükülmesin yazıktır
diye 3 kere sarıp sarmalanmıştım sana...

Bedenimle birlikte
Kalbim de sarılmıştı sana...
Şimdi karşılaştığımızda
Kalbin beni unutmuş
Gözlerin beni unutmuş
Bedenin , düşüncelerin
Yahu , akıl da mı unutur derdim!
Aklın bile unutmuş...

İşte tam da o zamanlar
Kadiköy vapurundan süzülüp giden
Dertli denize bakıp bunları düşünürken
Bir vardın çok yoktun...